1 lipca 2013 r. na wszystkie polskie gminy nałożono obowiązek zorganizowania i utrzymania systemu, obejmującego zbieranie i zagospodarowanie odpadów.
Wojewódzkie plany gospodarki odpadami wskazały tzw. RIPOK-i, czyli regionalne instalacje przetwarzania odpadów komunalnych, do których podmioty odbierające odpady od mieszkańców obowiązane są dostarczać odpady podlegające regionalizacji, czyli zmieszane odpady komunalne, odpady zielone oraz pozostałości po segregacji.
Radomski ZUOK i składowisko odpadów zostały wskazane w WPGO dla Mazowsza na lata 2012 – 2017 z uwzględnieniem lat 2018 – 2023 jako regionalne instalacje zagospodarowania odpadów, spełniające wszystkie niezbędne wymagania prawne w tym zakresie.
Po zważeniu, sklasyfikowaniu i zarejestrowaniu odpady przywiezione z miasta jak i z regionu radomskiego kierowane są na pole odkładcze. Osobno rozładowywane są odpady komunalne zmieszane, osobno frakcja sucha zbierana selektywnie. Z pola odkładczego odpady ładowane są na taśmociąg zasypowy przy pomocy specjalnej ładowarki. Następnie taśmociągiem wznoszącym kierowane są do pierwszej kabiny sortowania. Jednak zanim odpady do niej trafią wybiera się z nich duże elementy, które mogłyby zakłócić prawidłowy proces segregacji.
W pierwszej kabinie sortowniczej wydzielane są szkło, kartony, duże folie oraz odpady betonowe. Pozostałe odpady kierowane są do dwufrakcyjnego sita mechanicznego, gdzie następuje podział na frakcje od 0 do 200 i powyżej 200 milimetrów. Frakcja mniejsza trafia do kolejnego sita mechanicznego, natomiast większa do ponownej segregacji w drugiej kabinie sortowniczej. Tu wydziela się folie, papiery, opakowania po chemii gospodarczej oraz tzw. butelki PET. Po wyselekcjonowaniu są one zrzucane do boksów zasypowych, skąd trafiają na taśmociąg i dalej do zbelowania na prasie.
Tak sprasowane surowce wtórne kieruje się do boksów magazynowych, gdzie oczekują na transport do zakładów prowadzących recykling.
Frakcja mniejsza, o średnicy do 200 mm podlega rozdziałowi w drugim sicie segregacyjnym. Drobniejsza kierowana jest do doczyszczenia, a następnie do kompostowania. Frakcja większa trafia do trzeciej kabiny segregacji, gdzie ponownie poddawana jest segregacji, celem wydzielenia surowców wtórnych.
Jednym z elementów segregacji jest linia pozyskiwania komponentów do produkcji paliwa alternatywnego, tzw. proRDF-u. Wysegregowana za pomocą separatorów frakcja energetyczna kierowana jest do automatycznej stacji załadunku. Komponenty są prasowane i foliowane, a następnie magazynowane, skąd przekazywane są do dalszego zagospodarowania.
Jednym z elementów radomskiego Zakładu Utylizacji jest linia do przerobu odpadów wielkogabarytowych i mebli oraz przetwarzania sprzętu RTV i AGD.
W odrębnej hali wydzielone są dwa sektory technologiczne: sektor rozdrabniania odpadów oraz sektor demontażu urządzeń. Do sektora rozdrabniania kierowane są odpady (np. meble), które po rozdrobnieniu mogą służyć jako komponenty do produkcji paliwa alternatywnego (proRDF-u). W sektorze demontażu urządzeń prowadzi się z kolei demontaż sprzętu RTV i AGD. Na linii urządzeń chłodniczych z lodówek usuwany jest czynnik chłodzący, kierowany następnie do unieszkodliwienia.
Radomski Zakład Utylizacji Odpadów Komunalnych powstał dzięki środkom pomocowym Unii Europejskiej. Jest on bardzo istotnym przedsięwzięciem nie tylko dla mieszkańców Radomia, ale także gmin regionu radomskiego. Region ten obejmuje teren 63 gmin powiatów: białobrzeskiego, grójeckiego, lipskiego, kozienickiego, przysuskiego, radomskiego, szydłowieckiego, zwoleńskiego, piaseczyńskiego oraz miasto Radom, zamieszkały przez około 700 tysięcy osób, wytwarzających niemal 240 tysięcy ton odpadów rocznie. Dlatego właśnie ta jedyna w regionie radomskim instalacja wyposażona w moduł kompostowania odpadów jest inwestycją tak strategiczną. Zakład nie tylko wpływa na poprawę stanu środowiska naturalnego, ale także pozwala zarówno radomianom jak i mieszkańcom okolicznych, współpracujących z Radomiem gmin na wywiązanie się z określonych unijnymi dyrektywami i polskim prawem zobowiązań. Przede wszystkim jednak znacząco poprawia stan środowiska naturalnego, co nie pozostaje bez korzystnego wpływu na zdrowie i standard życia mieszkańców.
